Χ στα λάθη, Ναι στο τσαγανό!

17|06|16

Της Μία Κόλλια

 

Δεν φοβόμαστε τα λάθη! Οι πιο επιτυχημένοι ή αυτοδημιούργητοι άνθρωποι είναι εκείνοι, που την αποτυχία ή το εκάστοτε εμπόδιο, το αντιμετωπίζουν ως μία αναγκαία συνθήκη την οποία προσπερνούν και προχωρούν στην επίτευξη των στόχων τους.

 

Κάποτε ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον κορυφαίο πυγμάχο, Μοχάμεντ ‘Αλι, πόσα καθίσματα κάνει κάθε μέρα. Εκείνος απάντησε ότι δεν τα μέτρα, αλλά ξεκινά να υπολογίζει όταν πραγματικά αρχίζει να πονάει. Το ίδιο ακριβώς αφορά την επιτυχία στη δουλειά μας. Μπορείς ή να προσπεράσεις ένα εμπόδιο και να μάθεις από αυτό με επιμονή και κόπο ή να το αφήσεις να σε νικήσει. Οι άνθρωποι είμαστε πλάσματα της συνήθειας. Αν εγκαταλείψεις την προσπάθεια όταν δυσκολεύεσαι πολύ, σημαίνει ότι θα σου είναι πιο εύκολο να εγκαταλείπεις κάθε επόμενη φορά, που θα αισθάνεσαι πίεση. Αν λοιπόν κάθε φορά που νιώθεις μία σχετική ήττα να έρχεται κατά πάνω σου, συνεχίζεις να προσπαθείς, τότε οι νίκες θα είναι πολύ πιο συχνές.

 

Η αναβολή αποτελεί μεγάλο πρόβλημα.
Συμβαίνει συχνά να πρέπει να κάνουμε κάτι που μας δυσκολεύει και να το αφήνουμε για αργότερα – από το να πάρουμε ένα τηλέφωνο μέχρι να ανακοινώσουμε κάτι δυσάρεστο σε συνάδελφο-, όσο περισσότερο το σκεφτόμαστε και το αναβάλουμε τόσο περισσότερο επώδυνο γίνεται να το κάνουμε τελικά. Κάθε λεπτό που αφιερώνουμε σε κάτι που καθυστερούμε γιατί μας δυσκολεύει, είναι λεπτό χαμένης ενέργειας.

 

Ο συναισθηματικός έλεγχος είναι καίρια υπόθεση.
Όταν αφήνουμε τα αρνητικά συναισθήματα να μας κυριεύουν, τόσο μεγαλύτερα προβλήματα δημιουργούμε. Είναι αδύνατον να μην έχουμε αρνητικά συναισθήματα, είναι αδύνατον να πηγαίνουν όλα καλά συνέχεια. Πρέπει λοιπόν την, αναπόφευκτη, κακή μας διάθεση να μπορούμε να την ελέγχουμε.

 

Πρέπει να εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας.
Υπάρχει μια πολύ λεπτή γραμμή μεταξύ του παρορμητισμού και του αυθορμητισμού. Το να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου σημαίνει ότι αποκτάς τη δυνατότητα να παίρνεις αποφάσεις έχοντας λάβει υπόψη σου κάθε πιθανή προοπτική. Και όταν τα γεγονότα δεν σου προσφέρουν μία ξεκάθαρη εναλλακτική, πρέπει να πιστεύεις στη δυνατότητα σου να επιλέγεις και να κάνεις τελικά αυτό που εσύ αισθάνεσαι ότι είναι το σωστό.

 

Είναι καλό και σώφρον να περιμένουμε και να δίνουμε αντί να απαιτούμεδιαρκώς κάτι.
Υπάρχει ένα περίφημο πείραμα που έχει γίνει στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ: Ο υπεύθυνος αφήνει ένα παιδί μέσα σε ένα δωμάτιο με ένα γλειφιτζούρι για 15 λεπτά, λέγοντας του ότι μπορεί να το φάει αλλά ότι αν καταφέρει να περιμένει, εκείνος θα επιστρέψει πίσω με ένα ακόμη γλειφιτζούρι. Όσα παιδιά κατάφεραν να περιμένουν, αποδείχτηκε ότι στη ζωή τους πέτυχαν πολλά περισσότερα από τα υπόλοιπα – είχαν μεγαλύτερες επιτυχίες και στις μετέπειτα σπουδές τους και στη δουλειά τους. Αυτό αποδεικνύει πως όποιος μπορεί να περιμένει την επιβράβευση και έχει υπομονή θα επιτύχει πολλά περισσότερα. Οι άπληστοι άνθρωποι τελικά μπορεί να χάσουν περισσότερα στη ζωή τους.

 

Πρέπει να αντέχεις και να είσαι απολύτως προσηλωμένος στον στόχο σου, ακόμη και όταν κανείς δεν σε ακολουθεί.
Αν θέλεις να φύγεις από την παγιωμένη θέση στην οποία βρίσκεσαι και να ανέβεις στην ιεραρχία ή να δημιουργήσεις κάτι καινούργιο, και δικό σου, πρέπει να έχεις πίστη ακόμη και όταν οι υπόλοιποι δεν σε στηρίζουν. Το τσαγανό κρύβεται στην ψυχή όσων πιστεύουν στον εαυτό τους κόντρα σε όλα τα δεδομένα. Δεν εννοούμε φυσικά να περπατάς στα σύννεφα…

 

Επιτυχημένοι είναι εκείνοι που μπορούν να ανταπεξέλθουν στα πολύ δύσκολα.
Είναι εκείνοι που μπορούν να τηρήσουν τα πιο δύσκολα deadlines, εκείνοι που ξεπερνούν τις προσδοκίες των άλλων, εκείνοι που βουτούν και σε άγνωστα νερά. Μην λες όχι εύκολα, μην λυγίζεις μπροστά στην περισσότερη κούραση – μπορείς να τα καταφέρεις, αν θέλεις.

 

Κερδίζει πάντα όποιος είναι υπεράνω.
Όποιος μπορεί να είναι ευγενικός με όσους υπήρξαν αγενείς μαζί του – εκείνος τελικά θα είναι σίγουρα ο αρχηγός του παιχνιδιού. Οι άνθρωποι με αυτοπεποίθηση δεν επιτρέπουν στους άλλους να τους πατούν, αλλά δεν εκδικούνται κιόλας. Ούτε μιλούν με αγένεια, και πίσω από την πλάτη, όσων τους έχουν αδικήσει. Η αδιαφορία είναι το καλύτερο όπλο – έτσι δείχνουν ότι η αρνητικότητα δεν μπορεί να τους γονατίσει.

 

Πρέπει πάντα να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες των πράξεων μας, ακόμα και όταν κάτι έχει πάει στραβά.
Οι άνθρωποι τείνουν να θυμούνται περισσότερο όσους έλυσαν ένα πρόβλημα πάρα εκείνους που το δημιούργησαν. Είναι βέβαιον ότι όταν αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου για όλα, αποδεικνύεις την αυτοπεποίθηση σου και δείχνεις ότι σε ενδιαφέρει περισσότερο το αποτέλεσμα από ότι η εικόνα σου και το εγώ σου.