Της Μία Κόλλια

Ακόμα και αν δεν το συνειδητοποιούμε, το σώμα και οι κινήσεις μας μαρτυρούν τον χαρακτήρα μας και αποκαλύπτουν, συχνά, περισσότερα και από τα λόγια.

Όταν έρευνες ισχυρίζονται πως το 60 ως 90 τοις εκατό της επικοινωνίας μας είναι μη λεκτικό, τότε αντιλαμβανόμαστε εύκολα πως η γλώσσα του σώματος παίζει καθοριστικό ρόλο στην εικόνα μας και κατ’ επέκταση στις επαφές μας. Ετσι, σε κάθε μας επαγγελματική συνάντηση, είτε είναι η πρώτη φορά που παρουσιαζόμαστε κάπου, είτε είμαστε σε επαφή με ανθρώπους καθημερινά, η κάθε μας κίνηση κάτι μεταφέρει στον συνομιλητή – καμιά φορά μάλιστα κινδυνεύουμε και να παρεξηγηθούμε ή να παρερμηνευθούμε.

Παρακάτω, βλέπουμε εννέα και ένα παραδείγματα που υπογραμμίζουν και αποκαλύπτουν το πώς ο αρνητισμός και η λανθασμένη γλώσσα του σώματος υποθάλπει τις προθέσεις μας, αλλά και την αξιοπιστία μας, υπονομεύοντας ενίοτε τον επαγγελματισμό μας.

1. Όταν η πλάτη μας είναι απολύτως ίσια, ευθυγραμμισμένη, σκληρή με ώμους άκαμπτους δείχνουμε σε ένταση και ταυτόχρονα, ευάλωτοι. Καλό είναι να καθόμαστε ή να στεκόμαστε όπως αισθανόμαστε βολικά – όχι, όμως, και σαν να ξαπλώνουμε στον καναπέ μας!

2. Όταν, ασυναίσθητα, γυρίζουμε το σώμα μας στο πλάι και δεν είμαστε face to face και άρα body to body με τον συνομιλητή μας, δείχνουμε πως δεν είμαστε σε απόλυτη σύνδεση με εκείνον. Συνεπώς, μπορεί να εκπέμψουμε έλλειψη σεβασμού – κάτι που φυσικά, μάλλον, δεν θα ισχύει. Για αυτό και στον πρόλογο αναφέραμε πως ενδέχεται και να παρερμηνευθεί η πρόθεσή μας. Πρέπει λοιπόν, πάντα, το σώμα μας να κοιτά τον συνομιλητή.

3. Η απομάκρυνση, με οποιονδήποτε τρόπο, από τον συνομιλητή μας, μαρτυρά πως δεν ακούμε και πως δεν είμαστε συγκεντρωμένοι. Καλύτερα συνεπώς να γέρνουμε προς τα εμπρός και όχι προς τα πίσω.

4. Όταν σταυρώνουμε χέρια και πόδια, εκπέμπουμε πως δεν είμαστε ανοιχτοί στα όσα ο συνομιλητής μας αναφέρει. Η εσωστρέφεια και το «κλείσιμο» είναι εκείνα που ενώνουν τα άκρα μας – όσο πιο χαλαρά είναι, τόσο πιο όμορφα καλωσορίζουμε τα όσα ακούμε.

5. Είναι πολλοί εκείνοι που χρησιμοποιούν έντονα τα χέρια τους όταν μιλούν. Καλό είναι, ειδικά αν η συνάντησή μας είναι εξαιρετικά σημαντική, να μην κάνουμε επιθετικές κινήσεις. Αυτό μειώνει την αξιοπιστία, καθώς μαρτυρά πως δεν αρκεί η ισχύς των λεγομένων μας, αλλά πρέπει να πείσουμε και με βοηθό τις κινήσεις μας.

6. Η χαλαρή χειραψία είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να κάνεις σε κάποιον – ακόμα και αν η επαφή δεν αφορά τη δουλειά. Δείχνει γενικότερη αδυναμία, αδιαφορία, ανασφάλεια ως και ανούσιο περιεχόμενο. Ο άνθρωπος που σφίγγει το χέρι ξέρει πού είναι, τι θέλει και πώς να το κερδίσει. Δεν κρύβεται, αλλά βγαίνει μπροστά.

7. Το να αποφεύγουμε τη ματιά του άλλου μπορεί να ερμηνευθεί και ως αδιαφορία και ως αδυναμία. Κοιτάζουμε στα μάτια χωρίς να φοβόμαστε ή να ντρεπόμαστε.

8. Το να ανοιγοκλείνουμε συνεχώς τα μάτια ή το στόμα –χασμουρητό-, είναι αυτονόητο το τι θα προκαλέσει.

9. Ας μην βιαζόμαστε να τα πούμε όλα. Αυτό φανερώνει εκνευρισμό και αμηχανία. Χαλαρώνουμε και παίρνουμε τον χρόνο μας, χωρίς, βεβαίως να καταχραζόμαστε τον χρόνο του άλλου.

10. Δεν κουνάμε τα δάχτυλά μας συνεχώς, δεν τρώμε τα νύχια μας και δεν «παίζουμε» με τα μαλλιά ή τα κοσμήματά μας. Για ευνόητους λόγους.